ಶಿದ್ದೆ ಒದ್ದು ಒಳ ಬಂದ ದಿನದಿಂದ
ಸಾವಿರ ಕನಸು, ನೂರಿನ್ನೂರು ಮುನಿಸು
ನಡುವೊಂದಿಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ - ಪ್ರೇಮ - ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರ
ಅದಕು ಮೊದಲಿನದೆಲ್ಲ ಹಾದರಕೆ ಸಮವಂತೆ
ನಾನು ನೀನೆಂದಿದ್ದು ಮನೆಮುರುಕ ಮಾತಂತೆ
ಮದುವೆ ಮಂಟಪದಲ್ಲಿ ಪಾದ
ತೊಳೆಯುವುದಿಲ್ಲ ಕಾಲಿಗೆ ಬಿದ್ದರೂ
ನನ್ನ ಆಳುವ ಗಂಡೆಂಬ ಭಾವದಲ್ಲಲ್ಲ
ಹಿರಿ - ಕಿರಿಯರ ಸಂಸ್ಕಾರ ಅವರೇ ತಿದ್ದಿಸಿದ್ದು
ಮರೆಯುವಂತಿಲ್ಲವಲ್ಲ?
ರೂಮಿನ ಆಚೆ ಕಾಲಿಡುವ ಮೊದಲು
ಏಕವಚನವೆಲ್ಲ ‘ಬಹು’ವಾಗಲಿ
ಏರಿದ ದನಿ ತುಸು ತಗ್ಗಲಿ
ಮಗಳೇ, ಫೆಮಿನಿಸಮ್ಮಿನ ಗುಮ್ಮ
ನಮ್ಮ ಹೆದರಿಸದು ಬಿಡು
ಪಕ್ಕದ ಮನೆ ಅತ್ತಿಗೆಯ ಮೈದುನನ ಸೋದರತ್ತೆಯ
ಬಾಯಿಗೆ ಆಹಾರವಾಗುವುದೆಷ್ಟು ಸಮ?
ಸಂಸಾರವೆಂದರೆ ಸುತ್ತಾಟ, ನಗು, ಹರಟೆ
ಹಣ, ಸುಖದ ಸೂರೆ ಮಾತ್ರವ?
ಈಗೀಗ ಮನೆಯ ಸುತ್ತಲ
ಬೇಲಿಗೂಟಕ್ಕೂ ಅನುಮಾನವಂತೆ.
ಇಗೋ ಇಲ್ಲಿದೆ ನನ್ನ ಷರಾ -
ಇನ್ಯಾವ ಅಂಗಡಿಯಲಿ ಹುಡುಕಲಿ
ಆಡುವ ಬಾಯಿಗೆ ಜಡಿಯುವ ಬೀಗವ?
